Эзлим!!!
Елмаюлы көннәреңне эзлим…
Куз нурыңны эзлим үткәннән…
Иренемнең татлы тәмен эзлим…
Назлый назлый синең үпкәннән.
Болыт артларыннан кояш эзлим,
Эзлим синең күңел җылыңны..
Сандугачлар тавышыннан эзлим,
Сиңа атап язган җырымны…
Җиргә ятып тыңлыйм йөрәгеңнең..
Мине сагнып ярсып типкәнен..
Җилләр миңа пышылдыйлар төсле.
Синең мине ничек көткәнең..
Сызылып аткан синле таңны эзлим..
Ул таңнар да калды адашып…
Мәңге яратырмын, онытмам дип
Син дә китеп бардың алдашып..
Мин хаман да сине эзлим әле
Дөреслек хәм ялган арасында..
Синең дә бит исемең ярылып ята..
Йөрәгемнең тирән ярасында..(Г.Шахбан)
