“Бисмилләһир-рахманир-рахим.
Рабби зидни гыйльмән вә фәһмән вәәл – хыйкни биссалихин. Раббишрахли садри вә йәссирли әмри вәхлүл гукъдәтән мин лисани йәфкаһү каули, йә Хафиз, йә Ракыйб, йә Нәсыйр, йә Аллаһ. Рабби йәссир вәлә тугъассир. Рабби тәммим билхайр”.

Мәгънәсе:”Мәрхәмәтле вә рәхимле Аллаһ исеме белән башлыймын.Раббым! Гыйлемемне һәм зиһенемне арттыр. Мине салих колларыңнан әйлә. Раббым! Күкрәгемне ач, эшемне җиңеләйт һәм телемдәге бауны тиз чиш ки, әйткән сүземне аңласын. Әй, Саклаучы, Күзәтуче. Ярдәм итүче Раббым! Җиңеләйт, авырлатма, Раббым! Эшемне хәере белән тәмамла”.

Таныйсызмы аны?

Эш ике телдә башкарыла, татар һәм рус. Үзалдыма куйган максатларның нәтиҗәләре югары, шунлыктан, планканы төшермәслек ышаныч булган очракта гына мөрәҗәгать итәсе, килештекме?